Kotek [SET] vs. Piterek [VEN] ~ 19346.82%

Nie jest to pierwszy stek, ale za to pierwszy tutaj, na forum, więc w ramach debiutu mała czytanka, bo jakoś tak mnie naszła wena.

Dawnemu towarzyszowi szczere życzenia SzO, a także duże pozdrowienia dla SETów. To chyba całkiem udany debiut jak na pierwsze dni w nowym soju.

ROZDZIAŁ I

W bazie rozpoznania taktycznego panowała leniwa atmosfera. Przez otwarte okna do pomieszczenia wlatywał przyjemny powiew ciepłego wiatru, a w tle słychać było szum transporterów opuszczających pobliski ekstraktor deuteru. W pewnym momencie jeden z operatorów sondy szpiegowskiej, doświadczony pracownik komórki zwiadowczej, uniósł brew w zainteresowaniu i poprawił się na swoim krześle.

- Panie komandorze, chyba coś mamy – zwrócił się do przechodzącego między stanowiskami oficera.

- Mówcie – rzekł krótko przełożony.

- Średniej wielkości flota, zaledwie 1/10 parseka od nas. Na planetach cisza, aktywność notuje się tylko na księżycu.

- Dużo transporterów. Ofensywnych jednostek też trochę jest, ale to bardziej jako dodatek. Pewnie flota handlowa z obstawą.

- To by się zgadzało – odparł operator. – Według danych wywiadowczych, jest to członek kompanii handlowej VEN.

Na te słowa komandor wbił ostre spojrzenie w swojego rozmówcę, a po chwili jego oblicze złagodniało i ustąpiło refleksyjnej minie.

- To kompania, do której należał nasz imperator. Ciekawa sprawa, ciekawa – powiedział i przeczesał mimowolnie swój zarost. – Sporządź raport i wyślij go na moją chmurę.

ROZDZIAŁ II

Przy długim stole, nad mapami sztabowymi, pochylała się trójka osób w mundurach. W pewnym momencie ich spojrzenia przeniosły się ku drzwiom, w których pojawiła się kolejna postać.

- Dowódca eskadry okrętów ciężkich melduje się na rozkaz, panie admirale – rzekł i zasalutował, patrząc na najwyższego w pokoju mężczyznę.

- Spocznij, kapitanie – odrzekł admirał. – Proszę usiąść - wskazał na wolne krzesło naprzeciw towarzyszących mu komandorów. – Jaka jest sytuacja?

- Nasza komórka wywiadowcza od jakiegoś czasu rozpoczęła regularne obserwacje. Flota naszego celu codziennie, w podobnych godzinach, powraca do księżycowego portu, jednak rozładunek surowców i dokowanie statków w hangarach nie odbywa się od razu. Czasem mija nawet godzina, zanim korpus logistyczny rozpocznie swoje prace. Dwa razy podrywaliśmy już naszą flotę, ale bez rezultatu. Raporty z sond, tuż przed dolotem, wskazywały na opuszczenie księżyca.

- Dziękuję, kapitanie – odparł admirał i zwrócił się do dwójki towarzyszących mu komandorów – Kontynuujemy naszą obserwację, a póki co – reszta planowych lotów ekspedycyjnych i operacji specjalnych niech odbywa się bez zmian. Przyjdzie taki dzień, że wykorzystamy okienko czasowe.

Na te słowa cała czwórka uśmiechnęła się do swoich myśli i wyobrażeń.

ROZDZIAŁ III

- Przybyła flota! Korpusu logistycznego nie stwierdzono. Inni operatorzy donoszą, że sondy nie wykryły aktywności w pozostałych lokacjach – krzyknął poruszony pracownik zwiadu.

- Zaczęło się okienko – rzekł komandor – natychmiast połączyć mnie z admirałem.

Po chwili w hangarach bazy rozpaliły się czerwone, mrugające światła, a ciszę przeszył dźwięk alarmu. Piloci i obsługa techniczna wybiegli ze swoich pomieszczeń, a cały plac w środku i na zewnątrz wypełnił się mrowiem osób, którzy doskonale wiedzieli co należy robić. Po chwili eskadra ciężkich okrętów oraz towarzysząca im brygada pionierów były zaledwie małymi punktami niknącymi na niebieskim niebie.

- Komandorze! - do działu zwiadu wpadł zdyszany pracownik sekcji logistycznej, w kombinezonie ubrudzonym smarem. – Mamy problem, na trzecim odcinku doszło do rozszczelnienia rurociągu. Nie mamy tyle deuteru, aby poderwać recyklery z pełną mocą.

- Kurwa mać, akurat teraz? – zaklął oficer i tak mocno uderzył dłonią w blat, że ze stojącego obok kubka, chlupnęła kawa. – Z jaką mocą mogą lecieć?

- 40%. Jeśli poczekamy kilka minut, to może dojdziemy do 50%.

- Nie ma na co czekać. Puszczamy na 40%, może się uda.

Na wielkim ekranie umieszczonym pod sufitem pojawił się licznik z czasem dolotu. Minuty trwały lata, a sekundy zdawały się trwać godzinę. Na sali wyczuwalna była nerwowość. Nie pomagały raporty, w myśl których na planecie i księżycu celu pojawiła się aktywność. Flota jednak nie ruszała się z miejsca, co od razu wzbudziło podejrzliwość i zaniepokojenie. Postanowiono jednak, aby nie przerywać misji.

Gdy na ekranie wszystkie cyfry były zerami, napięcie sięgnęło zenitu. Zdawało się, że wszyscy mieszkańcy planety zamarli i w ciszy oczekiwali na wiadomości. Po chwili rozległ się trzask radia, a z głośnika popłynęło zdanie:

- Tu dowódca eskadry, melduję, że zadanie wykonane! Wracamy ze skarbami, z których na pewno będziecie zadowoleni! Jeśli macie możliwość, przyślijcie kolejną falę, ponieważ nie udało nam się zebrać wszystkiego.

Okrzyki radości wypełniły cała salę, gdzie wszyscy z uśmiechem poklepywali się po plecach i w geście gratulacji podawali sobie dłonie. Po chwili z dowództwem połączył się oddział logistyczny:

- Meldujemy, że awaria rurociągu naprawiona. Deuter płynie z pełną mocą.

Na te słowa komandor i admirał uśmiechnęli się promiennie, po czym drugi rzekł:

- Wyślijcie tam jeszcze transportery. Dla pewności niech mają ochronę pułku krążowników.

Tymczasem, w drugim skrzydle budynku, wiadomość o udanym ataku i licznych zbiorach wywołała przewrócenie oczami i westchnięcia u pracujących tam inżynierów. Wiedzieli bowiem, że czekają ich nieprzespane noce przy pracach projektowych, dzięki którym sieć kopalń zwiększy swoją moc.

Oczami wyobraźni widzę Twoje drifty niszczarkami. +100 do wlotów za estetykę i choreografię. : )